Onlangs wandelde ik met onze hond bij het Zwarte Gat, zoals ik regelmatig doe. Een prachtig natuurgebiedje vlakbij ons huis. Het is een veenplas met een heidegebied er om heen. De plas heeft een veenbodem, waardoor het water een donkerder kleur krijgt. De naam Zwarte Gat klinkt niet heel aantrekkelijk en de eerste keer dat ik er naar toe ging, vroeg ik me dan ook af hoe het er uit zou zien. Ik was verrast door de schoonheid van het natuurgebied. Een pareltje in Drenthe!
Ik genoot er van de stilte, het zonlicht op het water, de Schotste Hooglanders die me met een glazige blik volgden, tevreden liggend in de schaduw van een grote eik. Zo’n vredige plek… Ik liep te mijmeren over de naam, het Zwarte Gat. Voor veel mensen hebben de woorden een hele andere lading. Het Zwarte Gat na een ingrijpende ziekte, zoals kanker, is een bekend fenomeen.